Invoering

Het gedicht schetst een beeld van een bevrijd India en bespreekt de strijd van ons volk. Het schetst ook een beeld van een sterk India. De dichter stelt zich een bevrijd India voor. De dichter respecteert in dit gedicht de onafhankelijkheid van ons land.

De Indiërs vochten eensgezind voor hun onafhankelijkheid, waarbij ze elke kaste-gebaseerde trots opzij zetten, en de gelegenheid werd herdacht met muziek en dans. Wij dienen niemand meer en zijn onafhankelijk. Wij zijn niet onderworpen aan de verdeeldheidzaaiende tactieken van welke buitenlander dan ook. De dichter verheugt zich daarom over de onafhankelijkheid van India van de Britse overheersing.

De tekst diende als Subramanya Bharathi's voertuig om de slapende Indiase bevolking wakker te schudden. Hij is een beroemde Tamil-dichter die de bevolking aanmoedigde de buitenlandse overheersing te overwinnen en vrij te ademen.

Het lied en de dans vertegenwoordigen het uur van de bevrijding. Iedereen juicht over het bereiken van de vrijheid. Mensen zijn vrij van op kasten gebaseerde trots, en buitenstaanders regeren niet over ons. Passieve onderwerping is afgeschaft. Niemand kan ons nu misleiden omdat we sterk en vrij zijn, in tegenstelling tot bepaalde mensen in het verleden. Dus dansen en zingen we. We moeten nu gebruik maken van de voordelen van de vrijheid.

Omdat we allemaal gelijk zijn, is er geen vijandigheid meer. Wij zullen de overwinningsschelp laten klinken en onze onafhankelijkheid van buitenlandse overheersing verkondigen. Wij misleiden mensen niet. Bedrog en liegen zijn voorbij. Ze zijn er niet meer. De goddelozen gaan ten onder, en de rechtvaardigen worden beloond.

Laten we de agrarische gemeenschap respecteren. Het respecteren ervan zal hebzucht helpen elimineren. Ga niet verder dan wat we nodig hebben. Laten we in nood zijn en tegelijkertijd hebzucht vermijden. Er zal een einde komen aan immorele praktijken. Laten we veerkrachtig zijn en onze gezondheid beschermen. Zak alsjeblieft niet door. Geef toe aan sinistere geneugten zoals drinken en gokken. De dichter spoort de lezers aan om acht te slaan op het adagium dat 'werk aanbidding is'.

Hij smeekt de bevolking om een ​​gevoel van nationalisme en slavernij bij te brengen. We moeten samenleven, zodat geen enkel land ons als slaven kan gebruiken. Wij zullen ongetwijfeld gedijen en de Almachtige eren. Laten we ons denken verbreden, en daardoor kunnen we de hemel van vrijheid ervaren.

Over de dichter

Subramania Bharati, ook bekend als C. Subramania Bharati, was een Indiase schrijver die wordt beschouwd als de vader van de moderne Tamil-schrijfstijl. Subramania, geboren in Ettaiyapuram, Madras Presidentschap, India, op 11 december 1882, en overleden in Madras (nu Chennai) op ​​12 september 1921, staat ook bekend als Subrahmanya.

Bharati, de zoon van de goed opgeleide brahmaan, blonk vanaf jonge leeftijd uit in Tamil-studies. Hij kreeg echter slechts een beperkte hoeveelheid formeel onderwijs voordat hij in 1904 naar Madras (nu Chennai) verhuisde. Uiteindelijk sloot hij zich aan bij het Tamil-dagblad Swadesamitran nadat hij daar Engels in het Tamil had vertaald voor verschillende tijdschriften. Zijn lidmaatschap van een sectie van de Indian National Congress-partij die de gewapende opstand tegen de Britse Raj steunde, was het resultaat van zijn blootstelling aan politieke kwesties. Hij werd gedwongen naar het Franse grondgebied van Pondicherry te vertrekken, waar hij van 1910 tot 1919 in afzondering leefde. Bharati kreeg in deze periode publieke erkenning met zijn nationalistische poëzie en artikelen. Hij werd tijdelijk vastgehouden toen hij in 1919 terugkeerde naar India voordat hij zich herenigde met Swadesamitran. Hij liep verwondingen op door een olifant in een Madras-tempel, wat leidde tot zijn dood in 1921.

De meest bekende composities van Bharati waren Kuyil pu (1912), Panchali sapatham (1912) en Kaan pu (1917; Songs to Krishna). Agni and Extra Poems, Translations, Articles, and Other Written Fragments (1937) is een compilatie van verschillende van zijn Engelstalige geschriften.

Dood

De gevangennemingen hadden een aanzienlijke impact op hem, en in 1920, toen het bevel tot algemene amnestie eindelijk de beperkingen op zijn reizen versoepelde, had Bharathi al problemen. Hij werd getroffen door Lavanya, een olifant die hij dagelijks voedde in de Parthasarathy-tempel in Triplicane, Chennai. De olifant, Lavanya, viel Bharathi aan nadat hij van hem een ​​kokosnoot had gekregen. Ondanks dat hij de tragedie overleefde, ging zijn gezondheid een paar maanden later achteruit, en op 11 september 1921, om ongeveer één uur 's ochtends, stierf hij. Volgens gegevens zouden slechts veertien personen de begrafenis van Bharathi hebben bijgewoond, ondanks dat ze werden beschouwd als een groot patriot, een uitzonderlijke vrijheidsstrijder en een sociaal visionair.

In de Karungalpalayam-bibliotheek in Erode hield hij zijn laatste toespraak over het thema 'De mens is onsterfelijk'. Hij bracht zijn laatste jaren door in een huis in Triplicane, Chennai. In 1993 kocht en renoveerde de regering van Tamil Nadu het huis, waardoor het de naam Bharathi Illam (Huis van Bharathi) kreeg.

Werken

Een van de grondleggers van de hedendaagse Tamil-literatuur is Bharathi. In tegenstelling tot zijn Tamil-geschriften uit de vorige eeuw, die een ingewikkelde woordenschat hadden, gebruikte Bharathi eenvoudige frasen en ritmes. In zijn religieuze poëzie gebruikte hij ook baanbrekende concepten en strategieën. In het merendeel van zijn composities gebruikte hij de Nondi Chindu-meter, die Gopalakrisnha Bharathiar eerder had gebruikt.

Python gesorteerde tuple

De poëzie van Bharathi belichaamde een progressief, reformistisch ethos. In een aantal opzichten dateerden zijn poëtische vitaliteit en beeldtaal van vóór de hedendaagse Tamil-poëzie. Hij ontwikkelde een krachtige poëziestijl die klassieke en moderne elementen vermengde. Zijn productieve productie omvatte tienduizenden regels over een breed scala aan onderwerpen, waaronder glorie in de Tamil-taal, liefdesliedjes, kinderliedjes, liedjes over de natuur en odes aan belangrijke Indiase bevrijdingsstrijders als Lajpat Rai, Tilak en Gandhi. Zelfs hommages aan België en Nieuw-Rusland werden door hem geschreven.

Naast gedichten over hindoegoden als Shakti, Kali, Vinayagar, Murugan, Sivan en Kannan (Krishna), schreef Bharathi ook poëzie over andere religieuze goden, waaronder Jezus en Allah. Duizenden Tamil-lezers hebben zijn werken gelezen. Hij vertaalde toespraken van grote voorstanders van de Indiase nationale hervormingen, zoals Sri Aurobindo, Bal Gangadhar Tilak en Swami Vivekananda, aangezien hij verschillende talen vloeiend sprak. Zowel de Tamil Wikisource Subramaniya Bharathi als de open toegankelijke Tamil-literatuuropslagplaats Project Madurai bevatten de werken van Bharathi. In 1949 nationaliseerde Omandur Ramasamy Reddy, de toenmalige eerste minister van Tamil Nadu, de werken van Bharathi, waardoor ze onder de publieke controle van de regering kwamen.

Nalatenschap

De meest prestigieuze Nationale Subramanyam Bharati Award werd in 1987 door de Indiase regering ingesteld. Het wordt jaarlijks uitgereikt aan auteurs van uitzonderlijke werken uit de Hindi-literatuur en wordt gepresenteerd in samenwerking met het Ministerie van Human Resource Development.

Bharathiar Institution is een staatsinstelling in Coimbatore die de naam van de dichter draagt. Zowel het Indiase parlement als Marina Beach hebben beelden van Bharathiar. In 2000 produceerde Gnana Rajasekeran de Tamil-film Bharathi, die de National Film Award voor beste speelfilm in Tamil ontving. Het was gebaseerd op het leven van de dichter. S.V. Subbaiah portretteert Subramania Bharathi in de film Kappalottiya Thamizhan, waarin de belangrijke veldslagen van V.O. Chidambaranar, Subramanya Siva en Bharathiar.

Ter ere van de twee beroemde dichters Umaru Pulavar & Subramania Bharathiyar uit Ettaiyapuram heeft professor Muhammadu Sathik Raja op 14 augustus 2014 de Omar-Bharathi Educational Trust opgericht in Thiruppuvanam Pudur, vlakbij Madurai. Ondanks het tijdsverschil van drie eeuwen tussen deze twee dichters hebben hun bijdragen aan de Tamil-taal en hun toewijding aan God hen tot een legendarische status verheven. De financiële ontberingen waarmee de twee dichters te kampen hadden, verhinderden hen om in de behoeften van hun families te voorzien. Talrijke straten dragen zijn naam; prominente daarvan zijn onder meer Subramaniam Bharti Marg in New Delhi en Bharathiar Road in Coimbatore.

Thema van het gedicht

De belangrijkste thema's van 'Song of Freedom' zijn de viering van de emancipatie, de empowerment van vrouwen en het inherente menselijke verlangen naar vrijheid. Dit onderwerp houdt verband met het idee van het overwinnen van onderdrukking in al zijn verschijningsvormen, of deze nu fysiek, psychologisch, sociaal of ideologisch is.

Het gedicht presenteert onafhankelijkheid als een fundamentele en belangrijke kwaliteit van de menselijke ziel die niet permanent kan worden onderdrukt. Het onderzoekt de significante effecten van het verlangen naar emancipatie op mensen en beschavingen. Het onderwerp benadrukt de transformerende kracht van vrijheid, waarbij de nadruk wordt gelegd op het vermogen ervan om te verheffen en te inspireren, om de vlammen van moed en vastberadenheid aan te wakkeren, en om doorzettingsvermogen te cultiveren ondanks ontberingen.

De afbeeldingen en woorden die in het gedicht worden gebruikt, kunnen verwijzen naar de beproevingen en obstakels die je op weg naar bevrijding ervaart, naast de vreugde, opwinding en het gevoel van doelvernieuwing die daarmee gepaard gaan. Het zou kunnen ingaan op het idee van vrijheid als een onvervreemdbaar recht en op de gevolgen van het ontkennen of beperken ervan.

Uiteindelijk hoopt het 'Song of Freedom' gevoelens van optimisme, lef en de grenzeloze menselijke geest te inspireren. Het benadrukt het aangeboren verlangen naar vrijheid en het transformerende potentieel ervan, waardoor mensen worden gestimuleerd om te volharden, onrecht het hoofd te bieden en de kansen die het biedt te grijpen.

Samenvatting

Strofe 1.

In de eerste strofe wil het gedicht een bevrijd India uitbeelden, of de dichter viert de vrijheid van onze natie. In het eerste couplet prijst de dichter de onafhankelijkheid van onze natie. De dichter vraagt ​​ons om te dansen en te zingen ter viering.

periode sleutel

Strofe 2.

In de tweede strofe zijn we volgens de dichter nu bevrijd van alle vormen van onderdrukking en slavernij. Het kastensysteem is niet langer in gebruik. We hoeven niet langer bang te zijn voor buitenlandse autoriteiten. We hoeven niet tam of respectvol te zijn. We zullen niet meer vatbaar zijn voor bedrog.

Strofe 3.

Het derde couplet geeft uitdrukking aan het punt van de dichter dat we allemaal bij elkaar moeten blijven en onze vrijheid boven alle andere overwegingen moeten stellen. We moeten prioriteit geven aan vriendelijkheid en gelijkheid. De dichter beweert dat gelijkheid de ware belichaming van genade is en dat vrijheid onze gemeenschappelijke taal is. Hij verzekert zijn medesoldaten dat ze de overwinningshoorn zullen laten klinken en de waarheid aan iedereen zullen verkondigen. Hij belooft dat ze gezamenlijk aan de buitenwereld zullen laten zien hoe kostbaar Indiërs zijn.

Strofe 4.

In het vierde couplet benadrukt de dichter dat iedereen gelijk geschapen is. Hier zijn liegen en oneerlijkheid niet toegestaan. Hij dacht dat het tijdperk van verwoesting voorbij was en dat alleen de grootsten zouden winnen.

Strofe 5.

De vijfde regel van het gedicht suggereert dat we boeren, arbeiders en alle anderen moeten behandelen met het respect dat ze verdienen. Hij beschrijft als schandelijk de veelvraat (degenen die hebzuchtig zijn) en de hark (degenen die immoreel zijn). Hij beweert dat niemand zijn tijd mag besteden aan het cultiveren van woestenijen en het zorgen voor de behoeften van leeglopers.

Strofe 6.

In de zesde strofe wil de dichter ons laten beseffen dat dit altijd ons eigen thuis zal zijn. We moeten erop kunnen vertrouwen dat geen enkele andere macht ons ooit gevangen zal nemen. Wij moeten onze verplichtingen nakomen en God danken. Door dit te doen zullen zowel de natie als wijzelf floreren.